Erika trakteerde ons recent op een (voor mij althans) zeer herkenbaar lijstje van de zorgen die een moeder zich kan maken.
Haar puntje rond het leeggezogen worden kreeg de verwachte tegenwind uit de verwachte hoek. Lees verder op www.groenepumps.be
Erika trakteerde ons recent op een (voor mij althans) zeer herkenbaar lijstje van de zorgen die een moeder zich kan maken.
Haar puntje rond het leeggezogen worden kreeg de verwachte tegenwind uit de verwachte hoek. Lees verder op www.groenepumps.be
Groene pumps 
My goodness, ik las je logje helemaal.
wauw, ik dacht dat alleen vrouwen verder zouden lezen eens ze doorhadden dat er geen sexy verhaal in zat 😉
Never underestimate men 😉 Ahum. Bwah denk ik er dan direct bij. Het is vooral omdat je iets van voetbal kent dat ik tot het einde ging. 😉
Hee K.To. Dank om dit te schrijven. Bij Babybroer was het ‘op’ na zes maanden, en al serieus aan het minderen na vier maanden. Toevallig een week voor ik terug moest gaan werken.
Nu was op zich mijn verlof niet zorgeloos, met een ex die toen nog gewoon man was en voor wat financiële verrassingen had gezorgd (schuldenmanagement met baby aan de borst, grmbl), dus ik denk dat het op een manier ook een heel stressy periode voor me was.
Ik heb de dokter gesmeekt om medicatie. Motilium, en een neusspray met oxytocine die ik in Nl moest gaan halen. Maar geen avance, het kwam niet meer. Ik kolfde elke twee uur, zette mijn wekker er zelfs voor. Babybroer had het al opgegeven met mij: dat flesje ging sneller met minder moeite.
Ik heb met pijn in mijn hart ‘opgegeven’ na zes maanden, terwijl de start veelbelovend was met borsten waarmee ik zes babies had kunnen voeden.
Ik voelde me een mislukkeling, dankzij de borstvoedingsmama’s, die fora hebben waarop ze je veroordelen, die opscheppen, die posters maken, die van de daken schreeuwen hoe goed ze het doen. Grmbl.
En vandaag voel ik me nog steeds schuldig. Want hij is vaak ziek. En dat zou hij misschien niet zijn als ik meer had kunnen geven.
O, en ik had een kolfkamertje ter beschikking, met slot, maar ik wou liever aan mijn bureau kolven terwijl ik e-mails las. Ik had een speciaal briefje om aan de deur te hangen, en er was één mannelijke collega die op mijn deur afrende als dat briefje er hing, om elke keer eens goed te kunnen kijken. Aaarghl!
ooohhhh nee!! Hier was het (denk ik toch) onwetendheid. It’ers leven vaak in hun eigen wereld 🙂
Je niet schuldig voelen. Je weet niet wat het was geweest mocht het langer gelukt zijn. Ik ken vrouwen die nooit borstvoeding gegeven hebben en kerngezonde kinderen hebben. Ik ken ook bewijzen van het tegendeel. Point is: met die 6 maanden heb je hem een goede start gegeven. Je hebt niet zelf gezegd “seg, ik wil me terug lazarus kunnen zuipen dus, hup, flesjes dan maar” of zoiets. En in jou situatie, chapeau om het zo lang vol te houden, want zoveel piekeringen en stress zou bij velen de kraan al veel eerder toegedraaid hebben hoor. knuffel
Lieve reactie, dankje :). En die collega was een oudere en ongehuwde man, die als vakantiebestemming zijn moeder had. Tja :). Dan wil je wel eens jonge borsten zien, denk ik ;).
oh help! >.<
Awel ja, daar is het bij mij ook misgegaan. Ik heb me wekenlang opgesloten op de gehandicaptentoilet (de enige met een stopcontact) en was zoveel aan het kolven en zo weinig met baby, dat ik er gek van werd. Fulltime werken én pendelen in combo met exclusieve borstvoeding: ik vond dat niet leefbaar. Ik droom er van om het deze keer veel langer te geven (en gewoon thuis te zijn, bij je baby, want dan is er niets gemakkelijker) en ben nog gemotiveerder dan de eerste keer om het langer vol te houden. (7 maanden trouwens bij mijn oudste en ik voel me daar nog altijd slecht om). Ik kan er niet aan doen, maar ik gruwel van kunstvoeding. De geur maakt mij misselijk, ook al kan mijn hoofd perfect beredeneren dat het compleet in orde is en dat kindjes daarop perfect groot geraken. Maar voor mezelf….Ik hoop dat het lukt. Hartsgrondig. Ik vond bv de beste uitvindingen van de wereld, zolang je fysiek bij je kind kan zijn toch…
je snapt niet dat die kleintjes dat binnen krijgen he, die kunstvoeding, jakkes!
Mijn probleem is niet dat vrouwen stoppen met bv geven, als ze dat op dat moment zelf willen. Mijn probleem is dat elk klein probleempje dat je als jonge moeder hebt, als oplossing lijkt te hebben ‘stop dan met bv geven’. Samen met de vreselijk slechte adviezen die door vele professionals gegeven worden. Voeg daar nog aan toe dat je vreselijk snel na de bevalling weer moet gaan werken, en het loopt mis. Stoppen met bv geven terwijl je dat eigenlijk niet wil, dat vind ik erg.
Ik vind het heel erg spijtig dat je de indruk krijgt dat ik je een schuldgevoel wil aanpraten, want dat is net niet de bedoeling. (en dat is ook niet de bedoeling van de meeste bv-organisaties, die eerlijk informatie delen)
Om nog te antwoorden op je laatste vraag, wat volgens mij echt echt zou helpen is langer moederschapsrust, meer begrip (op alle vlakken) voor jonge (vermoeide) moeders, hulp bij dingen die niet zo heel belangrijk zijn maar toch liefst gedaan worden (huishouden).
Heb je blog vandaag ontdekt. Interessante post! Zelf heb ik bij mijn eerste zoontje 10 maanden borstvoeding kunnen geven (4 maanden exclusief, nadien combi KV-BV). Gestopt omdat zoonlief zelf besloot dat het genoeg was geweest. Bij onze tweede spruit ben ik na 6 maanden gestopt (idem hier 4 maanden exclusief, nadien combi KV-BV), niet echt mijn eigen keuze, maar mijn lichaam was op. Een zware longinfectie, dalende productie en geen fut meer om die op te trekken met kolven. Zoals je waarschijnlijk wel merkt, ben ik steeds toen ik terug begon te werken gestart met KV. KV overdag in de kribbe en BV als ik er was ’s ochtends/’s avonds/’s nachts, een ritme dat ik langzaamaan begon te introduceren in mijn laatste twee weken zwangerschapsverlof (wel deze aangevuld met een extra maand ouderschapsverlof). Kolven op het werk zag ik gewoon niet zitten, ik heb het enkel gedaan om mijn productie bij te sturen toen ik terug begon te werken. Maar eindeloos veel respect voor diegenen die het wel doen!
Bij mij op het werk waren de faciliteiten er gewoon niet (geen apart lokaal hoewel verplicht denk ik als er om gevraagd wordt, gedeelde bureau met mannelijke collega, geen goede koelkast etc.). Bovendien zag ik het niet zitten elke dag met melk en kolf te sleuren op de trein, heen en terug. In combinatie met de onvoldoende gekoelde koelkast vroeg ik me af hoe “goed” die melk nog zou geweest zijn, zeker als je dan nog in putje zomer in een oververhitte trein naar huis moet.
De eerste keer heb ik mijn doelstelling kunnen bereiken, de tweede keer jammer genoeg niet. Over die tweede keer heb ik me wel schuldig gevoeld, maar als het lichaam op is, is het op. Zoals je zegt, de melkfabriek heeft brandstof en rust nodig.
Had ik langer exclusief BV gegeven en/of gekolfd als de faciliteiten er waren? Zeker. Dus als je mij vraagt wat toekomstige mama’s echt zou helpen, dan zeg ik: betere infrastructuur en meer bewustwording op de werkvloer. Wettelijk gezien hebben we wel allemaal het recht (BV-verlof of BV-pauzes afhankelijk van de sector, hoewel ook maar tot 7 of 8 maanden denk ik), maar de infrastructuur is er gewoon vaak niet. De WC is allerminst de geschikte plek! Ik weet nochtans dat het kan en bestaat: Mijn nicht in de VS heeft drie jaar exclusief heeft kunnen geven, vooral mede dankzij het feit dat haar werkgever (universiteit) geïnvesteerd heeft in een apart borstvoedingslokaal voor werkende moeders, dat zelfs uitgerust is met kolfaparaten en een aparte frigo/diepvriezer 🙂
Bedankt voor je verhaal! Mochten de voorzieningen op de werkvloer in orde zijn, zouden er waarschijnlijk veel meer mama’s langer borstvoeding geven. Ik hoor ook in mijn omgeving veel verhalen van vrouwen die (deels) overschakelen van zodra ze terug moeten gaan werken. Uit noodzaak. Vanuit het idee dat het “toch niet vol te houden zal zijn in de praktijk” omdat ze natuurlijk ook wel weten dat ze tijd, rust, plaats e.d. moeten hebben.
Wat betreft die frigo: ik zette mijn flesjes altijd helemaal achteraan, net onder het vriesvak. Meteen ook de meest discrete plaats aangezien de meeste collega’s hun lunch in die koelkast stopten 🙂
Ik kwam hier net terecht via Sofinesse. Fijn om jouw bv-ervaring te lezen, ben het helemaal met je eens! Bedankt om dit te schrijven!
bedankt om hier te komen lezen 🙂
Ik mag geen cola meer drinken? Wtf voor regime is dat moeder zijn eigenlijk?
Soms denk ik dat iemand mij een kat in een zak verkocht heeft. Ja, maatschappij; ik kijk naar u. Roze wolk. Roze wolk … Al die zwangere vrouwen gloeien en stralen van opgekropte frustratie en colere.
Voor de rest alles wel top.
Haha, welke roze wolk 😉 ge gaat eerst wat donderwolken moeten trotseren waarschijnljk, maar de zon gaat wel weer terug schijnen hoor. En die cola, sja, dat zal ni bij iedereen problemen geven, maar hou dit lijstje maar bij de hand voor wanneer Frankie u dag en nacht wakker houdt, pijnlijke grimassen trekt en protten laat tegen de sterren op. Ge gaat mij nog dankbaar zijn dat ge MAAR de cola is die ge moet schrappen om te kunnen slapen 😉 Good luck!
Als het u troost Romina, mijn baby heeft nooit krampen gehad. Ik laat niets van eten of drinken, want ik geloof daar niet in (behalve alcohol dan, maar dat drink ik sowieso niet). Maar ik hou ook niet van bruis in drank, dus dat gebeurt sowieso al maar weinig. Komt allemaal wel goed!
Hier ook terecht gekomen via Sofinesse. Mijn dochter krijgt ondertussen zo’n 22 maanden borstvoeding en ben 4/5e aan het werk sinds zij 4 maanden oud is. Ik heb geen kolflokaal op het werk maar pendelde tussen bureaus van collega’s/stagiares die er die dag niet waren. Ik heb zo’n 14 maanden gekolfd. Leuk is het niet, maar als niemand het doet dan gaan er ook nooit betere voorzieningen komen want dan blijft iedereen denken dat stoppen op 3 maanden de norm is. Ik kom er gewoon voor uit dat mevrouw nog drinkt, ook ’s nachts ja en dat ik daardoor al eens een minder heldere dag heb. Mijn zoon heeft ook maar 10 maanden gekregen en daar is het ook mis gegaan door verkeerde info en begeleiding maar het kan prima lukken in elk geval.
Wawu Josie, 22 maanden hoedje af. En hoera voor de lege bureaus… in een open office/eilandengebouw kon ik daar alleen maar van dromen. Super dat je elke keer je plekje kunt vinden!