Het Leven 2.0 : “Haal ik hier voldoening uit?”

Zoals ik hier al zei, heb ik mij nekeer rustig neergezet en nagedacht over waar ik met mijn leven naartoe wou. Het klinkt wat midlife-crisis-achtig. Alleen ben ik hopelijk nog niet halfweg zoals de naam suggereert.

Er zijn een aantal “knelpunten” in mijn leven, zaken die mij in een constant dilemma draaien. Als ik dus gemoedsrust wil, ga ik hier knopen moeten doorhakken, zodanig dat ik terug rustig slaap ’s nachts.

1. Work-life balance

Aha, zo voor de hand liggend en toch lijkt het of half de wereld er mee in de knoop zit. Vooral de vrouwelijke kant. We gaan dus eens met een vergrootglas onze tijdsplanning bekijken en zien waar en hoe het beter kan.

2. ECHT vrije tijd

Met ouders en schoonouders die niet bepaald om het hoekske wonen, gaat veel tijd ‘verloren’ in het heen-en-weer gependel naar de respectievelijke families. Niet dat we daar niet graag zijn. Maar of we nu voor een uurke of een heel weekend gaan, we zijn altijd een halve dag kwijt aan de logistieke kant van de zaak: alles inpakken – een uur heen – een uur terug – alles weer uitpakken. En dat moet dan ook nog allemaal wat overeenkomen met het slaap- en eetpatroon van een peuter. De weekends zijn hier vaak voorbij voor ze goed en wel begonnen zijn en mijn huishouden en To Do lijstjes blijven liggen. *zucht*

3. Moeten en willen

Er “moet” nu eenmaal veel, ook al vervangen we zoveel mogelijk ‘moetes’ door ‘kunnes’. De was en de plas, administratie, uw-kop-eens-laten-zien, boodschappen… In combinatie met punt 2 durft dat er voor zorgen dat ik de dingen die ik WIL doen, hopeloos vooruit schuif en er nooit aan toe kom. En dat weegt. Want ik WIL graag dingen bijleren, ik WIL graag deze blog wat serieuzer aanpakken, ik WIL meer achter mijn naaimachine zitten, ik WIL mij meer vrijwillig inzetten voor doelen en organisaties waar ik achter sta. Maar tenzij ik plots beslis om halftijds te gaan werken, zit dat er nog niet direct in. En ik WIL ook nog wel iets doen met mijn carrière en eerlijk: als ge maar 20u per week werkt, moet ge op dat gebied niet veel meer verwachten.

4. Loslaten

“Hoe doet ge dat toch, met vijf kinderen en toch nog voltijds werken?” vroeg ik op de Blogameetup nog aan Mama van Vijf. “Loslaten,” zei ze me “en beseffen dat je het niet allemaal onder controle kan hebben. Beseffen dat alles wel blijft draaien ook al ben je er even niet.” Ik besef dat als ik alles wat hierboven staat in evenwicht wil hebben, dat ik zal moeten loslaten. Controle verliezen en dat ok vinden. De perfectionistische controlefreak in mezelf weert zich als een duivel in een wijwatervat. Maar het zal moeten. Zo maak ik me hopelijk ook niet meer druk over het aanrecht dat nu vol afwas staat en waarvan Het Lief had beloofd dat gisteren nog op te ruimen. Of het halve brood aan kruimels dat onder de kinderstoel ligt.

Tijdens het opschrijven van alle dilemma’s, frustraties en dromen, had ik opeens een openbaring. En ik maakte een plechtige belofte aan mezelf. Vanaf nu, bij alles wat ik doe, stel ik mezelf de vraag:

Haal ik hier voldoening uit?

Voldoening kan veel kanten uit gaan:

• voldoening omdat ik iets graag doe: spreekt voor zich. Een dagje shoppen of sauna met een vriendin, daar kan ik enorm voldaan van thuiskomen
• omdat ik er iemand anders blij mee maak: een oprechte dankjewel, ogen die oplichten of gewoon beseffen dat je iemand dag wat zonniger maakt. Ik kan zo blij worden van “geven”
• omdat ik er mijn grenzen mee verleg: buiten je comfort zone stappen is altijd wat akelig, maar grenzen verleggen is jezelf ontplooien en daar krijg ik een boost van, van hier tot in Tokyo.

Haal ik hier voldoening uit?

Is het antwoord “nee“, dan moet er al een verdomd goede reden zijn om het wel te doen. Rekeningen betalen en mijn winterbanden vervangen, mijn treinabo verlengen en strijken, het zullen nooit erg “voldoending gevende” bezigheden zijn, maar ze moeten wel gebeuren. Voor al die “moetes” geldt vanaf nu het credo Maak het zo efficiënt en pijnloos mogelijk.

Dus: betaal de rekening zodra ze binnenkomt, zodat het je ogen niet uitsteekt op je To Do lijst, of dat de herinneringen je niet ambeteren. Korte pijn. Doorzetten en klaar. Daarom: meer organisatie. Ik voel me al een pak relaxter sinds ik mijn To Do digitaal bijhoudt. Nozbe is super maar helaas prijzig. Ik schakelde over naar Toodledo maar ben niet echt tevreden over de synching met de apps (aanpassingen in due date bv worden niet gesynched en dat is verwarrend). Tijd dus om te investeren in een systeem dat echt voor mij werkt. En ik start met de gloednieuwe versie van Getting Things Done, dat ik alvast reserveerde bij mijn favoriete leverancier. Van zodra de NL versie er is, ligt die dus op mijn deurmat!

Is het antwoord “ja“: you go girl!